De dierbare als klankbord
Als Joost aan het werk is, gebruikt hij een dierbare als zijn klankbord. Dan vertelt hij zijn vriendin bijvoorbeeld waar hij bezig , in de hoop dat ze zegt: ‘Oh, je moet gewoon even…’
“Wat ik vaak doe als er zelf even niet meer uit kom, is uitleggen aan mijn vriendin wat wat de opdracht is en wat ik tot nu toe heb gedaan. Dat kan bijvoorbeeld zijn als ik met een filmpje bezig ben waar ik één of twee dagen aan werk. Als ik dan driekwart dag bezig ben, dan heb ik soms het gevoel dat ik er nog niet helemaal ben, maar dan weet ik even niet meer wat goed is en wat niet en waar ik nu aan door moet werken. Dan vertel ik even aan mijn vriendin wat ik aan het doen ben, eigenlijk in de hoop dat zij zegt, oh je moet gewoon even…. of “hier is de oplossing”. Zij is zangeres, dus ze zal niet zo gauw zeggen dat ze een vijfde trap mineur wil horen. Wat ze wel kan zeggen is, leuk maar hier is het saai, of hier gebruik je een beetje een gek geluidje. Het mooiste is, dat ze vaak niet eens antwoord hoeft te geven. Dan zeg ik bijvoorbeeld: “Kijk, dit is het filmpje, het gaat hierover en ik heb nu dit gedaan, maar het werkt niet omdat ik…. terwijl ik het vertel weet ik dan ineens waarom het niet werkt. Dan schrijf ik bijvoorbeeld even snel voor mezelf op “andere instrumenten” of “hier even een stilte”. Daar kom ik dus zelf al achter, een soort van “aha- moment”. En dan komt mijn vriendin ook nog met een ander punt waar ik nog aan kan werken. Dan blijkt meestal dat ik inderdaad al op tachtig procent was.
Bij collega’s werkt dit minder goed omdat de feedback-ronde vanwege een deadline vaak al plaatsvindt als ik er zelf nog niet klaar voor is. Bij mijn vriendin vraag ik pas om mee te luisteren als ik er zelf even niet meer uit kom. Dat is bijvoorbeeld op het moment dat ik zit te werken en zij vraagt, kom je eten? En dan zeg ik, ja is goed, en trouwens wat vind je hier van? Kun je even meeluisteren nog?
Bij Elephant Ears is het na twee of drie uur: heb je al wat? En dan denk ik, het heeft niet zoveel zin om het te laten horen, want het is nu alleen nog maar de drums en de piano en ik wil aan het eind een climax maar die zit er nog helemaal niet in. Dan druk ik op de spatiebalk en dan zeggen ze: “Ja, ik vind het nog niet zo sterk want er is nog helemaal geen climax en er is alleen nog maar drum en piano”. Dan denk ik, ja dat wist ik al. Maar soms werkt het wel fijn omdat ik dan meteen al dingen mee kan nemen. Zij zijn sound designers en kijken er op een andere manier tegenaan dan een componist. Dat is ook wel lekker. Soms kan het ook wel lastig zijn als iedereen een eigen interpretatie heeft van wat een klant bedoelt.”
Samenvattend zijn er hier vier redenen waarom de dierbare als klankbord goed kan werken.
– Je pleegt reflectie met je dierbare, je hoort jezelf praten. Alleen hierdoor kom je vaak al op een oplossing voor je probleem.
– De dierbare is “around”. Het moment waarop je om feedback vraagt kan door jouzelf worden gekozen. Collega’s zijn vaak te snel met het geven van feedback door een naderende deadline.
– De dierbare ziet jou ook zitten om andere redenen dan het werk dat je maakt. Je hoeft je niet te bewijzen en zal eerder iets laten horen dat nog niet helemaal af is.
– De dierbare kan iets anders opmerken dan jijzelf doordat hij/zij meer naar het geheel luistert. Een blanco blik zonder iets te weten over de opdracht, opdrachtgever of het maakproces tot nu toe.
