Makend onderzoeken
Linda heeft waardeloos afvalmateriaal uit de Chinese keramiekindustrie van nieuw leven en nieuwe waarde voorzien door dit te hergebruiken in een project waarin ze zich technieken eigen maakt uit de 18de eeuw en ze via het materiaal historische verbanden legt.
“Op gegeven moment heb ik mij in mijn onderzoek gericht op de relatie tussen afval en nieuw materiaal. Ik was in China onderzoek aan het doen naar de keramiekindustrie in het plaatsje Jingdezhen en ik kwam erachter dat 80% van wat uit de ovens komt achter de fabriek wordt gegooid, want dat is niet goed. Als het boven een bepaalde temperatuur gestookt is, kun je niet meer terug vormen naar klei. Ik wilde iets doen met die left-overs. Ik heb die verzameld en heb ze met een man die in de fabriek werkte geglazuurd. Wat hoog gestookt is kun je wel terugbrengen naar gruis en dat ging ik dan gebruiken. Ik ging blauw-witte stukjes verzamelen en terugbrengen naar grijs en dan ging ik met mijn zak verzamelingen naar die man en die ging dat dan stampen met de hand. Dan had ik een nieuwe zak met heel fijne nuances blauw en heel veel wit en daarmee ging ik glazuurtesten doen.
Dat was dan één deel van het onderzoek. Want toen ik dit deed was ik erg geïnspireerd door een tegeltableau uit de 18de eeuw. Dat specifieke tableau was mijn uitgangspunt, maar ik wilde dus vanuit afval, het circulaire aspect onderzoeken, hoe je dat waardeloze materiaal kan integreren. Het tegeltableau was een manier om de faience-techniek te onderzoeken; het is ontstaan als stroming in de 17de eeuw toen porselein heel duur was. Toen gingen ze over naar een andere kleisoort voor het aardewerk. Het was een manier om een aardewerktegel te doen lijken alsof hij van porselein was, door alleen het bovenste laagje van wit glazuur te voorzien.”
