Interdisciplinariteit en jezelf uitdagen
Salvador daagt zichzelf uit door zich onder te dompelen in een samenwerking met een visionair die vanuit een andere kunstwereld komt.
“Samen met een Canadese architect, Philip Beesly, heb ik in Toronto gewerkt aan een interactieve compositie voor een installatie The Living Architecture System op een festival. Dit werk heb ik gedaan als onderdeel van een groot, vierjarig project waarbij deze architect en vele andere partners betrokken zijn. Het project heet de Living Architecture Group. Ikzelf werk binnen dit project in een groep die zich richt op ruimtelijk geluid. Ik ontwikkel dit eigenlijk ook op meta-niveau, van installaties.
De samenwerking met de architect startte door gesprekken met elkaar te voeren. Hij nam me mee in zijn wereld, het leek in het begin wel een beetje op een soort lezing, waarin hij me van alles vertelde, op een manier die poëtisch was, abstract, technisch. Geïnspireerd op het samenkomen van materie, het ontstaan van het leven, wilde de architect een installatie bouwen. Hij wilde met een cirkel werken, hij koppelde dit aan de geboorte van het leven. Ik stelde vragen, luisterde en probeerde me in te leven in wat hij zei, in wat zijn achterliggende visie was. Het is een intelligente man, ik leer heel veel van hem. En ik vroeg me af: Maar wat is dan het begin? Is het niks? Is het stilte? Op wat voor manier komt materie samen? De architect werkte ook met beeld, zoals insecten die in de dauw zitten, die kunnen kleine bubbeltjes op hun lichaam hebben. In de installatie, Noosphere / Aegis, zijn dat bijvoorbeeld glazen bollen geworden die allemaal andere lichtreflecties hebben. In die bollen vindt een chemisch proces plaats, als reactie op de warmte in de ruimte. Met een microcomputer wordt er dan geluid afgespeeld en ontstaan bubbeltjes.”
“Op die bubbeltjes heb ik samples gemaakt, als een veld, een granulaire synthese. Hierdoor wordt een klein systeem verder opgebouwd tot een groter geheel. Op een andere manier heb ik dat ook gedaan door sensoren op objecten te plaatsen en hen te laten interacteren met menselijke beweging, in de ruimte, in de zaal. Uiteindelijk was de compositie een try-out voor het grotere project, dat als doel heeft: een systeem ontwikkelen van curiosity based learning, dat zelf dingen gaat uitproberen. De verschillende installaties die we nu maken zijn hiervoor tegelijk ook tests. Het zijn allemaal ruimtes om data te verzamelen. Ik vind het te gek om hier een installatie voor in te zetten, ook al gaat het me soms boven mijn pet.”
