Om de paar jaar een nieuw werk maken bij één thema
Om de paar jaar schildert Sander een nieuwe versie van een rug van een mensfiguur. Hij heeft deze schilderijenreeks als langlopend zijspoor naast zijn andere series schilderijen lopen. Het is een manier om zichzelf over een paar jaar binnen één specifiek thema te ontwikkelen.
“Dit schilderij van een rug, daar schilder ik om de paar jaar een nieuwe van. Mijn eerste schilderij van een rug heb ik wel 19 jaar geleden gemaakt. Het is geïnspireerd op het thema Rückenfigur, zoals je ziet bij schilder Caspar David Friedrich. Hij is bekend van zijn Romantische schilderijen van mensfiguren van achter afgebeeld in overweldigende landschappen. Het idee is dan: nietige mens tegenover de natuur. Ik heb dat juist omgedraaid. Er is bijna geen natuur meer om de persoon heen. Dit is iemand op een zwembadrand, zo stel ik het me voor. Iemand die heel dominant in het beeld staat.
[2014]
Ik heb de Romantiek, waar Caspar David Friedrich bij hoorde, als inspiratie gebruikt. Ik ben altijd wel geïnteresseerd in de Romantiek, omdat je nog steeds van zou kunnen zeggen: dat herken ik nog wel in deze tijd. Daar kan ik me nog toe verhouden. Ik koppel dat nog wel aan de moderne tijd. Wat is nou in die romantiek wat me zo boeit? Ik denk dat Caspar David Friedrich een kunstenaar is die voor mij het meest interessant is, ook omdat hij een compositieschema als Rückenfigur gebruikt. Maar hoe maak ik dat actueel? Toen ben ik op die rug uitgekomen. Aan de andere kant wil ik de connectie laten zien en het verschil: dominantie van de natuur over de mens toen ten opzichte van de dominantie van de mens over de natuur nu. Dat we nu weer zo dominant zijn dat we de natuur veranderen. Vandaar die omkering. Die dingen wil ik er niet letterlijk in leggen, maar dat zou je er als toeschouwer wel uit kunnen halen. Dan ga ik kijken naar een compositie die het beste kan werken. Om de zoveel jaar maak ik een nieuwe rug. Nu zou ik hem anders schilderen en kan ik hem misschien wel technisch beter maken. De ruggen zijn met het jaar groter geworden. De toeschouwer heb ik altijd in mijn hoofd.
Ik heb deze in 2015 gemaakt. Maar die paste toen niet bij de rest wat ik dat moment schilderde. Hij staat een beetje los van. Als ik iets heb gevonden wat werkt, zoals dit, dan herhaal ik dat wel eens. Dat dwangmatig origineel zijn, daar geloof ik niet in, dat hoeft van mij niet. Maar ik denk wel: hoe kan ik dit schildertechnisch verbeteren? Dat is voor mij een reden om een nieuwe versie te maken.”
