Vanuit openheid ontstaat er een ruimte voor een ervaring die dieper gaat
Stijn probeert in zijn werk de mensen vaak eerst op hun gemak te stellen, waarna hij zij ze met nieuwe ervaringen laat kennismaken en hen zo dieper raakt.
“Het is mijn taak als dirigent om te identificeren wat de momenten zijn waarop mensen geraakt gaan worden. Het liefst raak je mensen, met als doel hun blik even te openen. Dat hoeft niet per se met confronterende, nieuwe, ideeën – met het geruststellen van het publiek wordt volgens mij meer bereikt.
Een belevenis zoals een concertavond wordt vormgegeven volgens bepaalde conventies: mooi aangekleed, telefoon uit, stilte. De inhoud zou een vergelijkbare opbouw kunnen hebben, waarin je mensen eerst geruststelt met muziek die aan hun verwachtingen voldoet. Vanuit de open, ontvankelijke staat die dit teweeg kan brengen, ontstaat er een ruimte voor een ervaring die dieper gaat dan enkel het bekende. Dit is de verborgen agenda: het publiek kennis laten maken met iets vernieuwends (het geopende luikje) door ze eerst “iets moois” voor te schotelen. Een overtreffende lading die zonder de conventionele basis als uitgangspunt ook afstotend had kunnen zijn of zelfs niet gewaardeerd zou kunnen worden.
Hoe de verborgen agenda uitpakt? Dat weet je niet. De beleving is voor ieder mens anders. De impuls die leidt tot het geraakt zijn is echter universeler dan je denkt. Een groep mensen die ‘open staat’ is het vaak eens over of een bepaalde uitvoering heeft gewerkt of niet. De mate van openheid verschilt wel per persoon: iemand die sterk let op kwaliteitsaspecten van een muzikale uitvoering of sterke ideeën heeft over wat die uitvoering zou moeten zijn, wordt bijvoorbeeld minder makkelijk geraakt dan iemand zonder dergelijke verwachtingen.”
