Plannen, ideeën, en spullen hergebruiken
Als projecten of ideeën stuklopen, is dat voor Suzanne vaak niet erg, want zij kan ze dan vaak alsnog toepassen. Ook communicatiestrategieën, netwerkconnecties, en spulletjes kunnen best nog een ronde mee.
“Eigenlijk was ik al lang klaar voor Escape de klas – maar goed ook, want de voorbereidingstijd was beperkt. Dat kwam doordat ik anderhalf jaar vóór dit project op mijn pad kwam, al het idee of de wens had om een groot project op een basisschool te doen, gewoon doordat ik aan het nadenken was wat ik belangrijk vond.
Ongeveer in dezelfde periode werkte ik met een vriendin aan een interactief theaterstuk, dat werkte zoals een escape room. Hartstikke leuk, alle opdrachten hadden met multimedia te maken. En ik had nog meer ‘op de plank’ liggen: Allerlei natuurkundige installaties waar kinderen door spel aan konden bijdragen. Het was een soort muzikaal laboratorium met spoorzoeken, ze moesten puzzelen met samples en een stroomcirkel maken door handen vast te houden. Tof, maar het bleek niet rendabel. Toch was het uiteindelijk geen verloren tijd want ik kon veel ideeën hergebruiken.
Toen ik hoorde dat ik misschien aan het basisschoolproject kon gaan werken, lichtten al deze herinneringen als het ware op in mijn hoofd, en werden het puzzelstukjes die ik kon hergebruiken.
En hoe ik een optie voor dat project kreeg, was eigenlijk ook door terug te grijpen, maar dan op mijn netwerk. Ik had namelijk bij het Koorenhuis, de organisator, gesolliciteerd voor een andere functie. Die kreeg ik niet, maar toen er op het laatste moment iemand nodig was, dachten ze wel aan mij. Dus ik kon komen pitchen. Ik wist bijna niks van het plan, maar ik heb meteen gebeld en mijn presentatie voorbereid.
Zelfs communicatiestrategieën blijven bruikbaar als een project is afgelopen of afgebroken. Ik heb bepaalde woorden die ik vaak laat terugkomen in projectplannen en subsidieaanvragen. In veel van mijn werk speelt techniek een belangrijke rol, en kunnen kinderen experimenterend leren met technische installaties. Daar zijn bepaalde organisaties dol op, dus dan is het handig dat ik alvast weet wat voor taal hen aanspreekt. En meer in het algemeen werkt het ook; voor de escape room in het theater – die niet doorging – had ik al een webtekst bedacht. Omdat die nooit gepubliceerd is, vind ik het dan niet erg om die als bouwsteen te gebruiken voor Escape de klas.
Ik maak altijd wat nieuws. Dat doe ik door te componeren, het samenstellen van dingen die ik al heb liggen. Van die projecten die niet doorgaan, of niet tot wasdom komen, blijven er altijd wel goede ideeën over. Dat hoeft helemaal niet jammer te zijn, het is juist leuk om een heel arsenaal te hebben klaarstaan voor je volgende project! Kringloopwinkels hebben dat trouwens ook. Als ik het even niet meer weet of een ideetje heb voor een lab of escape room ga ik naar de kringloopwinkel en ga ik alles bekijken en kijken of er iets mee te maken valt. Dan koop ik dat, en kan ik weer verder. Escape de klas is uiteindelijk een enorme choreografie geworden van spullen, personen, en ideeën, en het is juist zo goed geworden doordat ik kon putten uit heel veel bronnen.“
