Plek vol spullen, maar wel de deur dicht kunnen doen
Annemarie heeft een werkplek aan huis, waar ze allerlei materialen om zich heen heeft liggen. Hier heeft ze plek voor al haar creatieve uitspattingen en materialen die ze nodig heeft in haar maakpraktijk. Om zich daarin te kunnen verliezen, maar ook om vervolgens weer afstand van het werk te kunnen nemen, is het voor haar belangrijk dat hier een aparte ruimte voor is. Ze kan dan zelf besluiten wanneer ze de deur open en dicht kan doen.
“Ooit ging ik verhuizen en ik wilde graag een aparte ruimte, waarvan ik een werkplek zou kunnen maken. En waarvan ik de deur kon dichtdoen aan het eind van de dag. Toen kwam ik in deze flat wonen en zag ik: dit is het! Ik maakte in één kamer van de hele muur een prikbord, een werkplek waar het een grote bende mag worden. Ik moet echt spullen om me heen hebben. En dus hangt daar nu dat prikbord, daar staat een computer en daar heb ik allemaal rommel en materialen. Ook heb ik er papier liggen, tape en kwasten, lino, krijt. Ik heb er mijn boeken en een inloopkast met academiewerk.
Ik vind het heel lekker om heel veel spullen om me heen te hebben. Ik fröbel ook. Knippen, plakken, stempelen. Ik wil dat allemaal in de buurt hebben, dat ligt in die kamer. Ik heb ook een kast met garens en breinaalden, maar dat is echt ontspanning, dat handwerken, dus dat bevindt zich in mijn woonkamer. Er zit daar wel een verschil in, wat ik doe voor werk of ter ontspanning. Maar dat vind ik het lastige met tekenen. Toen ik nog een kind was, was tekenen voor mij echt een manier van ontspanning, om mezelf even te verliezen. Nu is dat mijn werk. En daar ben ik ook op beoordeeld, met de vraag: ben ik een kunstenaar? Dat vrije gevoel rondom het tekenen, dat was ik op een gegeven moment kwijt. Een poosje geleden werd ik me daarvan bewust. Ik miste het en ben gaan proberen dat gevoel weer terug te halen.
Over het algemeen probeer ik mijn weekend wel vrij te houden. Ik ben de laatste tijd erg bezig met een werkattitude voor gezond werken. Ik ben aan het zoeken wat voor mij werkt. Eerst had ik die werkplek in mijn slaapkamer, door de inrichting van mijn vorige huis. Dat maakte me weleens aan het piekeren over werk voor het slapen gaan, dan kon ik niet slapen. Met de jaren heb ik ontdekt dat ik een eigen plek nodig heb voor al die spullen om me heen, zodat ik al die kunstwerkjes, rommeltjes, dingen die ik mooi vind, een afgebakende plek kan geven. Deze zoektocht is eigenlijk nog steeds gaande.”
