Even ideaal gaan denken

We doen dan net alsof het een nieuw nulpunt is.

Lauren Rissik en Adelheid Roosen doen niet zozeer aparte projecten maar ze hebben wel verschillende taken en rollen. In de voorbereiding van een project zijn er aparte paden die ze bewandelen. Maar die komen op bepaald punt wel samen, bijvoorbeeld als er een keuze moeten worden gemaakt.

Lauren: “Bij de nieuwe WijkSafari doe ik nu bijvoorbeeld de samenstelling van het researchteam, de contacten, de casting, de acteurs die in adoptie gaan en daar maakt Adelheid niet heel veel in mee. Maar wel als het om keuzes maken gaat. Dan bepaalt ze wel: ‘Theater? Nee.’ Of: ‘Die persoon speelt mee in een voorstelling.’

Adelheid: “Volgens mij doe ik dat mijmerend: ‘zou er niet nog…’ ‘moeten we niet…’ Ik voel het meer als wensen, en die kunnen ook dringend zijn. En dat er gaandeweg ook nieuwe invallen komen: ‘Lau, leg nog één keer het palet voor me neer. Als nou die persoon heeft afgezegd, en we hebben nog één kans,  laten we dan nog één keer kijken naar de zeven spelers die we hebben…’ En dan hebben we allebei wel als instelling: ‘Er valt iemand uit en dat is heel jammer,’ maar dat we dan vanuit die korte dip ook weer allebei heel snel kunnen schakelen en denken: ‘It’s a challenge!’ We kunnen heel goed samen van een tegenvaller een nieuw nulpunt maken en weer in een ideaal denken: ‘Welke kleur komen we nog tekort, wat kan nog…’ Zo meer.”