Verzameling, in de literatuur
In de literatuur is er soms aandacht voor wat kunstenaars verzamelen. Zonder enige pretentie van volledigheid kijken we hier naar enkele publicaties over dergelijke verzamelingen.
Hoewel het algemeen bekend is dat kunstenaars verzamelaars zijn wordt er toch vooral aandacht gegeven aan het exotische daarvan, denk aan: een verzameling schedels. Verder wordt er nauwelijks aandacht besteed aan de manieren van werken rond de verzamelingen, de interacties met een verzameling.
Daniel Kunitz (2017) noemt de verzamelingen weird and magical. En hij vraagt aandacht voor de manier waarop verzamelingen een means of sustaining self-continuity zijn. Dat loopt volgens hem dan vooral via de nostalgie die ze opwekken of vertegenwoordigen.
Lydia Yee (2015) stelt: Most artists keep things because they are a reflection of the world around them – it might be books, printed images, objects or works by other artists – and these can serve as props, reference material, source of inspiration or talismans
We zetten deze bevindingen even af tegen de verhalen die we verzameld hebben. Dat de verzameling een middel kan zijn om de continuïteit, en niet alleen van het zelf, er in te houden zien we terug in het belang van verzamelingen voor de lange duur en de manieren waarop veel makers zich aan het begin van een nieuw project aan deze bronnen willen laven. Nostalgie komt wel enigszins voor in algemene verzamelingen maar het is in de makersverhalen die wij verzamelden geen factor van belang.
Dat verzamelingen vooral zouden bestaan uit objecten die een reflectie zijn van de wereld rond de maker wordt niet ondersteund door de verhalen noch een beperking van het verzamelde tot rekwisiet, voorbeeldmateriaal, inspiratie en talisman.
Bronnen:
- Daniel Kunitz (2017), Inside the Weird and Magical Collections of Artists.
- Lydia Yee (2015) Magnificent Obsessions. The Artist as Collector. Barbican art Gallery. Prestel.
