Beginnen met de meest complexe scènes
Joost begint altijd met de meest complexe scène in een film waar hij de muziek voor maakt. Dit geeft hem inhoudelijk richting voor de scènes die hij op meerdere manieren muzikaal kan invullen. Bovendien maakt hij liever eerste de muziek waarvan hij niet weet hoe lang hij er over doet. Als het dan uitloopt, kan hij in ieder geval met de rest een beetje inlopen.
“Nou ik ben nu aan een film bezig en daar begin ik wel met het meest complexe gedeelte. Ik ben er ook nog steeds niet uit, dus wat dat betreft ben ik nog niet zo ver. Dat is in dit geval de laatste scène waarin alles bij elkaar komt. Halverwege de film zitten al flash forwards die verwijzen naar dat moment. Aan het einde heb je een grote conclusie waar het de bedoeling is dat er muziek komt in een soort montage. En eerder in de film heb je dus ook al even die flash forwards waarin dan ook muziek komt en die moet dus eigenlijk een soort voorafschaduwing zijn van dat moment. Dan maak ik liever eerst het eindmoment. Dan pak ik daar een klein stukje uit en dat kan ik dan weer aan het begin gebruiken. Maar eigenlijk zou het misschien ook andersom kunnen werken, want ik vind het ook wel lastig om nu dat hele “eind-ding” te doen. Het is ook best complex waar de muziek start en stopt en waar het een soort van droom wordt en waar het dan even stil moet zijn en dan toch weer door. Dan eindigt het ook vrij snel, dus sowieso moet ik nog even kijken hoe ik dat ga doen. Misschien dat ik het juist toch andersom probeer. Dat ik zo’n flash forward aan het begin pak en daar dan een stukje van twintig seconde van maak en dat ik dat dan uit ga breiden naar het eind. Het zou eigenlijk allebei de kanten op kunnen gaan. Dus in die zin zou ik ook juist met het makkelijkste kunnen beginnen. Ik weet wat ik op punt A wil en op punt B. En als ik dat eerst nou gewoon eens goed uitwerk, dan kom ik er misschien wel eens achter wat ik op punt C ga doen, het moeilijkste punt.
Ik probeer het in ieder geval niet uit te stellen tot het laatste omdat het een beetje een onberekenbare factor is. Qua planning, als je denkt, ik heb deze twee weken om muziek te schrijven en daarna moet ik het opleveren, dan kan ik wel denken: “Ik doe ongeveer zoveel muziek per dag. Nou, waar ik in ieder geval van denk, dat kan ik in deze dagen doen, dat komt dan wel goed, daarom doe ik liever eerst waarvan ik niet weet hoe lang het gaat duren. Als ik dan uitloop, kan ik in ieder geval met de rest een beetje inlopen.
Ik begin dus met hetgeen waar ik de minste zin in heb maar als je het dan eenmaal overwonnen hebt, dan is het juist een lekkere boost.”
