De waarde van gereproduceerd werk
Mai Linh laat beeldend werk alleen reproduceren als dit iets anders communiceert dan het originele werk. Dit is afhankelijk van wat er met het afgebeelde gebeurt als het wordt getransformeerd naar een bepaalde reproductie en welke waarde dat met zich mee brengt. Zo kiest ze er wel voor om haar werk te drukken op kaartjes, maar niet op posters.
“Ik laat de collages en tekeningen van planten wel op kaartjes drukken maar niet op posters. Ik vind een ansichtkaart wat anders dan een poster, want een ansichtkaart kan je wel boven de bank hangen, maar heeft een ander effect. Ik geloof erin dat mensen meer kaartjes zouden moeten sturen. Daar zou ik graag aan willen bijdragen. De keuze om het niet op posters te drukken zit heel erg in een gevoel: als ik dat doe ben ik niet meer eerlijk naar mezelf, want dan heb ik er werk in gestoken, wordt er een poster van gemaakt, maar de waarde van wat het originele werk van de plant zou kunnen betekenen voor iemand, die neemt dus af. Als ik één ontwerp 100x laat printen, en 100 mensen kopen het ten opzichte van één iemand het origineel, heb ik het gevoel dat je die honderd moet splitsen. Het wordt minder belangrijk, het heeft minder waarde. Het is minder iets dat je heel graag zou willen hebben, maar meer iets van: dat koop ik er even bij. Kortom, het verliest zijn waarde.
Maar bij die kaartjes die ik van mijn werk laat drukken merk ik dat mensen dat helemaal niet door hebben, dat het ooit een echte tekening was. Terwijl op het moment dat ze het werk echt zien, dat ze dan hun best moeten doen om te zien dat het dus echt heel erg gelaagd is. Dat zie je niet meer op zo’n drukwerk, waarop het flink verkleind is. Het kaartje is zo beduidend van andere omvang of formaat, dan zie je die details toch niet. En bovendien heeft zo’n kaartje een andere waarde en functie dan zo’n poster. Ik heb nu een contract met een drukker die kaartjes drukt, die wilde ook dat ik posters zou laten maken zodat ze die konden verkopen, en dan verkopen ze zoiets voor €6,95, maar daar krijg ik 10% van. Dus ik moet er al 10 verkopen om er zelf één te kunnen kopen. Daar heb ik helemaal geen zin in! Plus ik vind het helemaal niet boeiend! Ik heb er helemaal geen zin dat ik bij iedereen boven de bank hang met een print. Dan heb ik veel liever dat je naar me toe komt omdat je écht iets wilt dat specifiek voor jou is gemaakt, dan dat je één van de duizenden bent die er eentje heeft. Koop dan maar een kaartje! Als ik werk maak, probeer ik het zo puur mogelijk richting degene die mijn opdracht geeft te doen, terwijl een kaartje schrijven ook zo puur mogelijk naar degene is aan wie je het kaartje geeft.”
