Virtueel design verkopen
Stijn verkoopt voor zijn Vrooombrooms ontwerpen – alléén ontwerpen. De consument moet het zélf nog maken, met de 3d-printer. Hij moet dus rekening houden met maakbaarheid, verspreiding, en copyright. Aan de andere, logistieke, kant is er weer een heleboel wat juist niet meer hoeft.
“De Vrooombroom is een opzetstuk voor een bezemsteel: als theedoekhaakje, bakje voor vogelvoer, een fluitje, of een pijl naar rechts. Ik heb opslag, productiemiddelen, noch zin om al die mogelijke producten op voorraad te hebben en te verzenden. In plaats daarvan verkoop ik dus de ontwerpen zelf, en consumenten moeten die dan eigenhandig gaan maken, met een 3d-printer. Mijn product is dus het digitale bestand dat de printer instructies geeft. De persoon die het aanschaft, wordt daarmee onderdeel van het ontwerp. Werken met een 3d-printer is niet erg moeilijk maar het moet wel goed te overzien blijven voor de consument, dus de objecten zijn desgewenst uit één materiaal te maken en niet erg complex. Ik test al mijn designs op een goedkoop consumentenmodel printer – zodat ik zeker weet dat ze daarmee adequaat te maken zijn.
Een digitaal product vraagt ook om een digitale verkoopstrategie. Ik verkoop mijn producten in eigen beheer, en doe dus ook zelf de verspreiding. Ik heb moeten uitzoeken hoe dat werkt, advertenties via Facebook bijvoorbeeld. Maar je kan wel wereldwijd uitzoeken waar geïnteresseerde groepen wonen, en die direct bereiken. Het nadeel van werken met een opkomende technologie is natuurlijk dat niet iedereen er nog klaar voor is. De gemiddelde Nederlander weet nog niet wat een 3d-printer is, of dat je zo’n ding voor 250 euro kan kopen bij de Wehkamp. In Amerika en Azië zijn ze er al veel verder mee, dus daar wil ik verkopen. Maar hier komt het ook nog wel. Op deze manier kan ik bij wijze van spreken op het strand liggen en bekijken hoeveel producten er verkocht zijn. Met de productie en de verzending hoef ik me dus niet bezig te houden. Het voelt als een nieuwe richting, een houding tot de markt die me beter ligt; voor het samenwerken met particulieren heb ik de vaardigheden niet, en het gesjouw met balken als meubelmaker was ik ook zat.
Digitale bestanden hebben natuurlijk een gevaar: ze zijn makkelijk te verspreiden – ook zonder betaling. Daar moet ik me nog in verdiepen: open-source design misschien.”
