Verzamelen, zoeken, kneden, gelaagdheid
De artistieke praktijk van Annemiek resulteert in tekeningen en schilderijen, vaak portretten van mensen. Haar werk gaat over dat er altijd meer voelbaar is dan wat men kan zien bij de ander, door de gelaagdheid van de psyche. Ze werkt met modellen die ze fotografeert en vervolgens vertaald naar verf op doek. In deze vertaalslag transformeert ze de afbeelding tot een meerduidig te lezen portret.
“Ik ben altijd super geïnteresseerd in de gelaagdheid van mensen, in psychologie en wat er allemaal onbewust in ons aanwezig is. Dat er zo veel onzichtbaar in ons lichaam opgeslagen ligt. Ik hoop altijd dat mijn schilderijen die gelaagdheid en complexiteit tonen. Maar ook het onbenoembare dat er in zit. Wat je niet wilt of kunt tonen ook. Het onuitgesprokene. Het voelbare. Ik kom tot mijn werk door het maken van foto’s van modellen die ik ensceneer. Daarnaast hou ik een beeldarchief bij. Ik heb sommige modellen 6 jaar geleden gefotografeerd en er nog geen schilderij van gemaakt. En dan op een keer zie ik een beeld voor me dat al eens is langsgekomen omdat ik het gefotografeerd heb. Dan kijk ik in de map op de computer waar die foto’s staan. Maar de foto is vaak niet één op één het schilderij. Schilderkunst ontstijgt een foto omdat door de handeling van het schilderen in een schilderij de ziel of bezieling gevangen kan worden. Als het gelijk is aan de foto, blijft het beeld voor mij te doods, teveel een plaatje. Het portret is een schil die ik kan gaan kneden. Voor mij is dat het ongrijpbare, totdat ikzelf niet meer begrijp wat er in het schilderij is gebeurd. Dat ik het niet meer snap. Dan is het af. De foto alleen is voor mij te eencellig; het moet gaan vermeerderen en delen.”
