De indeling van onderzoek door Frayling in onderzoek naar, door en voor maken is verwarrend
Christopher Frayling schreef in 1993 een korte, nog steeds vaak aangehaalde publicatie: Research in Art and Design. Daarin maakte hij het bekende onderscheid tussen research into art and design, research through art and design en research for art and design. Dit sindsdien veel gebruikte onderscheid schept zeker wat duidelijkheid over de onderwerpen van onderzoek en de redenen waarom je onderzoek in en rond maken kunt doen. Het is echter ook verwarrend omdat het niet heel duidelijk is wat hij onder onderzoek verstaat.
Laten we de indeling van Frayling eens leggen naast de vrij algemeen toepasbare definitie van onderzoek die we elders introduceerden: Research is a process of investigation leading to new insights, effectively shared. Bij alle drie de vormen van onderzoek die Frayling bespreekt, is een zekere distantie nodig om te komen tot onderzoeksresultaten: bijdragen aan de maakpraktijk. Deze distantie kan tijdens het maken zitten in de pendelbeweging tussen handelen en reflectie en in een al dan niet uitgebreid onderzoek om een bepaald niet-kennen, niet-kunnen of niet-voelen te exploreren of op te lossen. Naar Frayling zouden we dit onderzoek voor en onderzoek door maken kunnen noemen. Maar die activiteiten voldoen niet aan de gestelde eisen in de definitie van onderzoek omdat er in de meeste gevallen geen sprake is van effectieve deling van proces en inzichten. Er is een ander type onderzoek met een grotere distantie nodig voor makers om proces en inzichten te delen met collega’s, je zou het maakonderzoek kunnen noemen. En dit laatste onderzoek dient dan wel te voldoen aan de definitie.
Bron: Christopher Frayling (1993) Research in Art and Design.
Lees verder: een bruikbare definitie van onderzoek.
