De delen van het onderzoek verbinden met verschillende uitingsvormen
In haar onderzoek naar origineel en kopie in de Chinese (materiële) cultuur heeft Linda keramiek als hoofdonderzoekselement gekozen, maar dit aangevuld met allerlei verschillende mediale vormen zoals fotografie, audio, tekst, interviews en andere materiaalexperimenten. Zo ontstaat er een collectie aan verschillende elementen die samen één verhaal vertellen.
“Door de hoeveelheid van richtingen die ik onderzocht heb, gaan het proces en de uitingen vele kanten op. Het gaat zowel om de mens en de cultuur begrijpen als het materieel begrijpen. Ik heb veel geëxploreerd; zowel gericht onderzoek, historisch onderzoek, intuïtief onderzoek en materiaalonderzoek. Met Fine art of Fakery ging ik gericht historisch onderzoek doen. Maar dat deed ik terwijl ik aan het maken was. Vanaf alle kanten gebeurde er wat. Soms ging het al naar een materiaalonderzoek of product en ging ik dat linken aan iets historisch, terwijl ik daar meestal mee begin.
Gedurende het onderzoek ging het alle kanten op. Elk deel van het onderzoek vraagt om een andere uitingsvorm en een andere inspanning. Soms is het een documentatie of een fotoreeks. Het heeft geleid tot een soort van kakofonie van verschillende dingen: zowel fotografie als materiaalexperimenten, objecten, tegeltableaus, geluidsfragmenten. Het idee van Fine art of Fakery was keramiek als belangrijkste element boven het proces te laten zweven om alle experimenten, de documentaire en het onderzoek aan te relateren, als houvast. Ook een idee wat ik had over ‘the new porcelain is plastic’ viel onder de Fine Art of Fakery paraplu. Het was een onderzoek naar de relatie tussen plastic en porselein. Door deze twee materialen in hun plasticiteit de vergelijken en door elkaar te gebruiken als experiment kwamen er onverwachte beelden en materiaal combinaties. Voor mij ging dat niet over iets anders. Het ging over materiële aspecten, globalisatie en door het gekopieerde materiaal iets anders vervangt. Voor mij is dat één verhaal. Bij dat zelfde verhaal hoorden ook de foto’s, de glazuurtesten en de documentaire. Er zijn materiaalexperimenten of objecten door ontstaan maar ook foto’s en documentatie over de mensen die aardewerkobjecten maken, en over de beleving van het object. Al die dingen bij elkaar zijn het onderzoek, het werk. Nu bij elkaar geplaatst in een verhalend portfolio, maar uiteindelijk in de vorm van een expositie die de toeschouwer aan het twijfelen brengt wat echt en wat nep is.”
