Terug naar de basistechniek en beeldtaal
Annemiek is een onderzoek gestart naar scheppingskracht door het gebruik van een krastekentechniek en expressieve beeldtaal die ze het makkelijkst vindt om te hanteren, omdat ze deze al sinds het begin van haar academietijd gebruikt. De snelheid waarmee ze deze krastekeningen opzet, past in haar onderzoek naar de snelheid van het maken en de kracht van het maken.
“Hoe ontstonden die gekraste tekeningen die momenteel in mijn atelier liggen? De aanleiding was de werkvorm die ik gebruikte om toevalligheden aan te wakkeren bij mijn studenten. Doordat ik zelf meedeed aan die werkvorm kwam het woord ‘snelkookpan’ naar boven. Ik gaf mijn studenten een opdracht mee voor de week daarop, en ik vond dat ik zelf ook mee moest doen. Ik was vanuit mijn eigen onderzoek al met het woord scheppingskracht bezig. Dat kwam uit een onderzoek die ik had gedaan over een door mij ontwikkelde werkvorm Return to Sender. Ik heb deze werkvorm ontwikkeld, ik ben er zelf heel goed in, en ik kan ‘m ook doorgeven… Ik ben ook wel eens tijdens een zwangerschap vervangen in het lesgeven en toen heb ik ‘m iemand geleerd. Het werd toen iets van: moet ik niet mijn werkvorm gaan vastleggen, gaan beschrijven en mogelijk ook anderen gaan opleiden? Is deze werkvorm ook niet op een middelbare school heel welkom? Een manier van naar je bronnen kijken? Maar ik dóé het niet. Op een of andere manier doe ik het níét! Ik ben ook bang voor de kracht van de werkvorm, of zo. Ik heb een opstelling over de werkvorm gedaan. Toen kreeg ik een liedje terug van één van mijn collega’s en die ging mij bezingen over die opstelling: volg je de scheppingskracht of sterft hij in jou? En dat woord scheppingskracht… dat woord is in mij wakker geworden en ik wil die in de wereld zetten. Als ik dat niet doe, blijft ‘ie alleen bij mij. Dat nummer heeft mij wel aan het denken gezet, ook met ideeën over schilderijen. Als ik mijn schilderijen niet maak, krijgen ze geen bestaansrecht. Dan sterft het, zonder dat het ooit ter wereld kwam… Daar zit een vraag.
Deze vraag heb ik vertaald naar tekeningen voor die opdracht die ik met studenten deed. Als je het niet uit je laat komen, hoe komt het dan tot je? Dat zit een beetje in deze krastekeningen. Het is een techniek, krastechniek, waar ik destijds in 2003 mee ben afgestudeerd. Maar toen spande ik het papier, dat was dunner papier. De tekeningen die ik nu gemaakt heb zijn bijna etsen. Ik teken dit soort figuren heel vaak. Het is wat ik het makkelijkst teken en het minst serieus neem. Ik maak ze als ik geen tijd heb om te schilderen. Het is zo gepiept… Maar daar ging mijn onderzoek naar scheppingskracht ook over. Dat ook zo’n werkje.. het is eigenlijk hilarisch als ik het zeg: tegen mijn studenten zeg ik altijd: scheppingskracht is een bliksem, het is vluchtig, volg het, pak het, en dat doe ik daar ook. Hoe lang heb ik aan deze krastekening gewerkt? 30 seconden of zo? Maar wel met een soort hyperfocus. En toch doe ik er laconiek over. Het ligt hier… Ik geloof er helemaal niet in dat het het minder waard is omdat het vluchtig gemaakt is, maar ik gedraag me er wel naar. Daar zit de crux nog. Het heeft die waarde wel, anders zou ik het niet maken, een beetje gekhouderij voor mezelf.“
