Samen werken aan ‘lage’ theorie

Makers en onderzoekers zoeken samen naar concepten die belangrijk zijn.

In het maakonderzoek voeren de makers in tweetallen een makersdialoog, waarbij een onderzoeker moderator is. Na afloop worden deze dialogen uitgewerkt tot makersverhalen, die in groepjes worden besproken en onderzocht. Deze worden vervolgens omgezet tot een of meer makersmanieren, met daarbij per maker een korte karakteristiek. Deze vind je onder het tabblad  makersmanieren terug.

Door de verhalen van de makers met elkaar te vergelijken, kunnen concepten zichtbaar worden die steeds terugkomen of ten grondslag liggen aan de manieren van werken in hun praktijk. Deze concepten, die in een pril stadium ook wel ‘sensitising concepts’ worden genoemd, kunnen als richtinggevend worden gebruikt in het vervolg van het onderzoek. Hiervoor is het nodig dat beide partijen, zowel de makers als de onderzoekers, sensibiliseren. Het is nodig dat zij zich proberen uit te drukken in een taal die hen eigen is én die door andere makers en maakonderzoekers kan worden verstaan. Dat vraagt een inspanning van beide kanten, iets dat anders vooral van de onderzoekers wordt gevraagd. Maar bij maakonderzoek is het doel direct ook gericht op de makers zelf: zij willen meer overzicht en inzicht ontwikkelen in de eigen maakprocessen en in die van andere makers. Inclusief makers uit andere vakgebieden, waar soms andere taal en gebruiken gangbaar zijn. Er zal dus met elkaar overeenstemming moeten worden bezocht over welke concepten belangrijk zijn, binnen en tussen de groepjes, en wat met welk concept wordt bedoeld. De onderzoekers spelen in dit proces een belangrijke verbindende en ondersteunende rol.

Bron:

• IJzermans, Jan J. & Veerman, Arja L. & (2020). Samen werken aan bruikbare kennis voor de creatieve praktijk. Sprekend materiaal en lage theorie. In: Waardenwerk, 80. Journal of Humanistic Studies. Uitgeverij: SWP.

Lees verder: de transformatie die kennis moet ondergaan om haar deelbaar te maken